خدايش اين پستو بخونين 

این من هستم؟! چرا این طور در عکس بد افتاده‌ام؟

بسیاری از ماها از عکس‌های خودمان راضی نیستیم یا دست‌کم تصور می‌کنیم عکس‌هایی که از ما گرفته شده‌اند، زاویه مناسبی ندارند، اگر سعی کرده باشید از خودتان عکس بگیرید هم قضیه به همین ترتیب است، باید بارها و بارها عکس بگیرید تا سرانجام از کارتان راضی شوید.

در سال ۱۹۷۷، سه روانشناس به نام‌ها تئودور اچ میتا، مارشال دِمِر و جفری نایت، در جریان تحقیقی روی این نظریه کار کردند که اشخاص همواره به عکس‌هایی که مطابق تصاویر آینه‌ای هستند علاقه دارند تا عکس‌های دیگر.

حالا سؤالی که پیش می‌آید این است که آخر چرا ما همیشه به تصاویر آینه‌ای خودمان بیشتر علاقه داریم، مگر نمی‌شود که شخصی از زاویه دیگری جذاب‌تر باشد، طوری که خودش هم قانع شود؟

رابرات زاجونک در دهه شصت میلادی، پدیده‌ای را به نام پدیده مواجهه انحصاری یا mere-exposure ارائه داد، بر اساس این پدیده اشخاص تنها بر اساس مواجهه تکراری با یک چیز، ترجیحی نسبت به آن پیدا می‌کنند. این چیز می‌تواند یک صدای تکراری، نقاشی تکراری یا کلمات تکراری باشد.

برای تسلی شما، باید اضافه کنم، که حس بدی که شما بعد از دیدن تصاویر غیرآینه‌ای‌تان پیدا می‌کنید، در اشخاص دیگر وجود ندارد و آنها منطقا چون به دیدن تصاویر آینه‌ای شما عادت ندارند، عکس‌های شما را طبیعی و شبیه خود واقعی‌تان می‌بینند. 

و به عنوان یک توصیه، برای گرفتن یک عکس مطابق با تصویر آینه‌تان، خیلی تلاش نکنید، چون وقتی این عکس را گرفتید و دوستانتان آن عکس را مشاهده کردند، به شما خواهند گفت، اصلا شبیه خودتان نیفتاده‌اید!

هنرمندی اهل نیجریه به نام toyin odutola به تازگی این پرتره های زیبا را تنها با استفاده از خودکار و جوهر خودکار بر روی کاغذ خلق کرده است.

این هنرمند جوان و با استعداد که در شرایط خاص در شهرهای مختلف آمریکا زندگی کرده است، این پرتره های شگفت انگیز را برای رسیدن به یک آرامش روانی خاص و بیان افکار خود در طی این سال ها خلق کرده است. این آثار به گونه ای هستند که به راحتی با دیدن شان می توان با آن ها ارتباط برقرار کرد.

odutola در این باره می گوید:

آنچه که من قصد داشتم خلق کنم، نقاشی های سیاه با استفاده از جوهر خودکار بود. من از پوست به عنوان یک زمینه ی سیاه رنگ برای نشان دادن واقعیت ها و تجارب مختلف استفاده کرده ام.

این خانم ۴۵ ساله که از اهالی کشور امریکا است، غذای اصلی خودش را سنگ های خوشمزه می داند.

این خانم از سن ۲۰ سالگی شروع به خوردن سنگ کرده است و تا به حال بیش از هزار و ۳۶۰ کیلوگرم سنگ را خورده است و ادعا دارد سنگ ها به او ارامش می دهند.

او می گوید در داخل کابینت های آشپزخانه سنگ های خوشمزه اش را نگه می دارد و در بعضی از شرایط حالی اصلا نمی تواند چیزی جز سنگ بخورد و هیچ چیز مانند آن به او ارامش نمی دهد.

نکته اصلی این است که او به هیچ عنوان در این مدت مریض نشده است و هیچ مشکلی برای معده اش پیش نیامده است.

 بی بند و باری دختران و پسران در ایران

آینه ملقب به ” آینه غرور” متعلق به یک هنرپیشه زیبای قرن 18 در یک حراجی به قیمت 300 هزار پوند به فروش رسید. گفته شده است وی بسیار زیبا و جذاب بوده و علاقه فراوانی به آرایش کردن داشته است و نهایتا در اثر مسمومیت ناشی از مواد آرایشی در سن 27 سالگی درگذشته است.

“ماریا گانیگ” صاحب این آینه زیبا بود و یکی از موفق ترین هنرپیشه های قرن 18 محسوب می شود. گفته شده است او به دلیل مسمومیت ناشی از موادی که برای جوانی پوستش به کار می برده مرده است.

افراد دیگری چون الیزابت اول و وکتی فیشر هنرپیشه معروف هم به دلیل مشابهی مرده اند؛ اما این زن اولین قربانی زیبایی است که در سال 1760 و در سن 27 سالگی درگذشته است.

گفته شده است مواد آرایشی که او به عنوان جوان کننده پوست صورت از آن استفاده می کرده شامل کربنات و هیدروکسید بوده است که در ترکیب با رطوبت پوست نوعی اسید ایجاد نموده و این اسید به مرور زمان باعث نابودی پوست وی و در نهایت باعث مسموم شدن خونش و مرگ او شده است.»